Przeżycie wśród pacjentów z kardiomiopatią z powodu zapalenia mięśnia sercowego, nadużywania substancji, nadciśnienia, choroby tkanki łącznej lub innych przyczyn nie różniły się znacząco od przeżycia wśród pacjentów z kardiomiopatią idiopatyczną. Ryc. 1. Ryc. 1. Dostosowano szacunki Kaplan-Meier do przeżycia zgodnie z podstawową przyczyną kardiomiopatii. Przedstawiono jedynie idiopatyczną kardiomiopatię i kardiomiopatię z przyczyn, dla których przeżycie było znacząco różne od tego u pacjentów z kardiomiopatią idiopatyczną.
Aby dopasować różnice między grupami, przeprowadziliśmy wiele analiz proporcjonalnych zagrożeń Coxa. Włączenie wieku, płci, rasy i zmiennych hemodynamicznych do przyczyny podstawowej w modelu wieloczynnikowym nie zmieniło istotnie związku pomiędzy przyczyną a rokowaniem. Skorygowane szacunki przeżycia dla grup istotnie różniących się od grupy z kardiomiopatią idiopatyczną przedstawiono na rycinie 1. Starszy wiek (współczynnik ryzyka zgonu związany z każdą kolejną dekadą życia, 1,20, przedział ufności 95%, 1,10 do 1,30; P <0,001) i płeć męska (współczynnik ryzyka, 1,26, przedział ufności 95%, 1,00 do 1,60, P = 0,05) były związane z gorszym przeżyciem niż młodszy wiek i płeć żeńska (Tabela 3). Po uwzględnieniu wcześniej określonych zmiennych hemodynamicznych w modelu wieloczynnikowym, poprzedni trend w kierunku gorszego przeżycia u pacjentów z kardiomiopatią spowodowaną chorobą tkanki łącznej osiągnął istotność statystyczną (skorygowany współczynnik ryzyka zgonu, 1,75; przedział ufności 95%, 1,02 do 3,01; P = 0,04). Jak pokazano w Tabeli 3, następujące zmienne były niezależnie związane z przeżyciem w modelu wielowymiarowym: przyczyna (z wyjątkiem nadciśnienia, zapalenia mięśnia sercowego, innych przyczyn i nadużywania substancji), wiek, płeć, ciśnienie tętna i ciśnienie skurczowe w tętnicy płucnej .
Przeprowadzono kilka alternatywnych analiz w celu sprawdzenia wiarygodności tych wyników. Aby potwierdzić wyniki w grupie z kardiomiopatią okołoporodową, powtórzyliśmy analizę wieloczynnikową z wiekiem uznawanym za kategoryczną zmienną w 10-letnich przyrostach, a nie jako zmienną ciągłą. W tej analizie utrzymywało się lepsze przeżycie w grupie z kardiomiopatią okołoporodową (skorygowany współczynnik ryzyka, 0,28, przedział ufności 95%, 0,08 do 0,91, P = 0,04). Aby ocenić potencjalny wpływ ulepszeń w terapii medycznej na niewydolność serca w czasie, analizę wieloczynnikową powtórzono z włączeniem roku kalendarzowego diagnozy, z pięcioletnimi przyrostami. Analiza ta ujawniła tendencję do poprawy przeżycia w czasie (skorygowany wskaźnik ryzyka w porównaniu z diagnozą w latach 1983-1987: diagnoza w latach 1988-1992, 0,88, a diagnoza w 1993-1997, 0,81), która nie osiągnęła istotności statystycznej.
Aby ocenić wpływ przeszczepienia serca, ponownie przeanalizowaliśmy dane, wykorzystując łączny punkt końcowy zgonu lub przeszczep serca. W tej alternatywnej analizie związki pomiędzy określonymi przyczynami kardiomiopatii i rokowania pozostały niezmienione, z wyjątkiem tego, że kardiomiopatia spowodowana chorobą tkanki łącznej nie była już znacząca (skorygowany współczynnik ryzyka dla śmierci lub transplantacji, 1,44; przedział ufności 95%, 0,84 do 2,27; P = 0,18)
[patrz też: bostonka jak długo trwa, bruzda rolanda, bostonka okres zarażania ]
[hasła pokrewne: badanie densytometryczne, badanie jelita grubego, badanie kariotypu ]